அப்படி என்னதான் பேசுவாளோ?

சுமதிக்கு வேலையே ஓடவில்லை. அனிதா யாருடன் அரை மணி நேரமாகக் குசுகுசுவென்று தொலை பேசிக் கொண்டிருக்கிறாள்? அவள் ஒரு அறையில் பேசும்போது இவள் ஏதாவது வேலை வைத்துக் கொண்டு அங்கே போனால், உடனே வேறு அறைக்கு நழுவி விடுகிறாள்; சற்று நேரம் கழித்து அதே போல செய்தால், அவளும் அதே போல! ஒரு வாரமாகவே இப்படித்தான். இதென்ன கண்ணாமூச்சி ஆடுகிறாளா என்னோடு? சுமதிக்கு இயலாமையால் ஏற்படும் எரிச்சலும் கோபமும் வந்து முட்டிக் கொண்டு நின்றன. அந்த வேகத்தில் அடுக்களையில் பாத்திரங்கள் படாத பாடு பட்டன.

“அம்மா. சாப்பிடலாமா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அடுக்களைக்குள் நுழைந்தாள், அனிதா.

மகள் முகத்தைப் பார்த்ததும் வழக்கம்போல கோபமெல்லாம் ஆவியாகி விட்டது, சுமதிக்கு! 18 வயதுக்கே உரிய செழுமையான அழகுடன், முத்துப் பற்கள் தெரியப் புன்னகைத்தபடி வந்த மகள் மீது அவளுக்குக் கொள்ளைப் பிரியம்!

மறந்து போன கோபத்தை அவசரமாக நினைவுபடுத்திக் கொண்டாள்.

“யார்கிட்ட இவ்வளவு நேரம் அரட்டை, மேடம்?”

“என் ஃப்ரெண்டு திவ்யா, அம்மா”, வழக்கமான பதில். அம்மா எதிர்பார்த்த, ஆனால் திருப்தியடையாத பதிலை அசுவாரஸ்யமாகத் தந்து விட்டு,

“இன்னிக்கி என்னம்மா சமையல்?” என்றபடி ஒவ்வொரு பாத்திரமாக திறந்து ஆராயத் தொடங்கினாள்.

“ஏய். உண்மையச் சொல்லுடா. என்கிட்ட சொன்னா என்ன?”, தோழி போல பழகும் அம்மாவிடம் அனிதா இது வரை எதையும் மறைத்ததில்லை.

“அம்மா. எங்க காலேஜ் ம்யூசிக் க்ரூப்ல கிடார் வாசிக்கிற ரமேஷை எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்மா. ஸோ க்யூட்!”, என்று அவளிடமே சொல்பவள்! இப்போது என்ன திடீரென்று ஒளிவு மறைவு ரகசியம் எல்லாம் வந்து விட்டது?

“அம்மா! விட மாட்டியா! ஒண்ணும் இல்லம்மா. டீனேஜ் பொண்ணுங்க வேறென்ன பேசுவோம்? அதாம்மா. எல்லாமே உங்கிட்ட சொல்ல முடியுமா? எனக்கு ரொம்ம்ம்ம்பப் பசிக்குதும்மா. இப்ப சாப்பாடு போடப் போறியா இல்லையா?”, சிணுங்கியபடி கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டு “நச்”சென்று கன்னத்தில் முத்து பதித்தாள், செல்ல மகள்.

***

“கிஃப்ட் வாங்க போகணும்னு சொன்னேனே. என்னம்மா பண்றே? திவ்யா அக்கா கல்யாணத்துக்கு இன்னும் பத்து நாள்தாம்மா இருக்கு. திவ்யா வீட்டுக்குப் போய் அவளையும் கூட்டிட்டுப் போகணும். சீக்கிரம் வா!”

“ரெடியாதாண்டா இருக்கேன். வா போலாம்”, வாஷ் பேசின் கண்ணாடியில் ஒரு முறை அலங்காரத்தைச் சரி பார்த்துக் கொண்டு கிளம்பினாள், சுமதி.

திவ்யா வீட்டுக்குப் போனபோது வாசலில் ஏகப்பட்ட செருப்புகள்!

“அட, திவ்யா வீட்ல அதுக்குள்ளயும் கல்யாண களை கட்டிடுச்சே!”, வியந்து கொண்டே உள்ளே நுழைந்ததும் –

“சர்ப்ரைஸ்!! ஹாப்பி பர்த் டே டு யூ…”, என்று ஒரு பெரிய்ய்ய்ய்ய கும்பல் கத்தியது!

அப்போதுதான் சுமதிக்கு நினைவே வந்தது, தன் பிறந்த நாளைப் பற்றி. நேற்றுதான் பிறந்த குழந்தையைப் போல் ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தவளை இறுக அணைத்து முத்தமிட்டு, “பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் அம்மா!” என்றாள், மகள். கணவரும் அருகில் வந்து, “ஹாப்பி பர்த் டே சுமி! சர்ப்ரைஸ் எப்படி? எல்லாம் உம் பொண்ணோட ஏற்பாடுதான்”, என்றார், மகளைப் பார்த்து கண் சிமிட்டியபடி.

“இதாம்மா நானும் திவ்யாவும் குசுகுசுன்னு பேசின விஷயம்”, அம்மாவின் காதோடு கிசுகிசுத்தாள் மகள்.

“கேக் வெட்ட வாங்க சுமதி”, என்று திவ்யாவின் அம்மா வந்து அழைக்க, பிரமிப்பு விலகாமல் அவளுடன் போனாள், சுமதி.

--கவிநயா