நேற்று இல்லாத மாற்றம்...

என்மனதில் உன்வதனம் வரைந்து பார்க்கிறேன்

என்னுடலில் உன்னுயிரால் வாழ்ந்து பார்க்கிறேன்

கண்ணிமையில் உன்கனவு ரசித்துப் பார்க்கிறேன்

கனியிதழில் உன்பெயரை ருசித்துப் பார்க்கிறேன்!

எண்ணி எண்ணிப் பார்த்திருந்தேன் எண்ணம் நின்றது

வண்ண வண்ண வார்த்தை சொல்லிக் கவிதை என்றது

முன்னும் பின்னும் நடந்த தெல்லாம் மறந்து போனது

நேற்றும் இன்றும் நாளும் பொழுதும் கலந்து போனது!

மறையாத கதிரவனாய் மனதில் இருக்கிறாய்

மடுவின் நடுவில் தாமரை போல் மலர்ந்து சிரிக்கிறாய்

காயாத சுனையாக என்னை நனைக்கிறாய்

தாயாக பேரன்பால் அள்ளி அணைக்கிறாய்!

வானைப் போல விரிந்த அன்பில் தொலைந்து போகிறேன்

தேனைக் குடித்த வண்டாய் நானும் கிறங்கிப் போகிறேன்

நுனி விரலால் தீண்டினாலும் உருகிப் போகிறேன்

பனி மலராய்ப் பாதம் சேர்ந்து புனிதமாகிறேன்!


--கவிநயா

படத்துக்கு நன்றி: http://www.kateathome.com/love-birds/