அஞ்சலி… அஞ்சலி… கீதாஞ்சலி!

புத்தகங்கள் பற்றி ஒண்ணு சொல்வாங்க. அதாவது, படிக்கிறோமோ இல்லையோ, நல்ல புத்தகத்தைப் பார்த்தா, வாங்கி வச்சுக்கணுமாம். (லேனா தமிழ்வாணன் அவர்கள் சொன்னதுன்னு நினைக்கிறேன்). ஏன்? நாம அதை உடனே படிக்கலைன்னாலும், சில காலம் கழிச்சு படிக்கக்கூடிய ஆர்வமும், உணர்வும் வரலாம். ஆனா அப்படி வர்ற சமயத்தில் அந்தப் புத்தகம் கிடைக்கணுமே? அதுக்குத்தான்.
 
மேலே சொன்னதை சொந்த அனுபவமாக உணர்ந்தேன், தாகூர் அவர்களின் ‘கீதாஞ்சலி’ புத்தகத்தின் மூலம். ரொம்ப நாளா, வருஷமா என்கிட்ட அந்தப் புத்தகம் இருக்கு. எல்லோரும் உயர்வா பேசறாங்களே, அதில் என்னதான் இருக்குன்னு பார்க்கணும்கிற ஆர்வம். இறைவனைத் தேடி, இறைவனுக்காக ஏங்குவதாக அமைந்த அந்த கீதாஞ்சலி கவிதைகளைப் படிச்ச போது எனக்கு ஒண்ணும் புரியலை. அதனால ரொம்ப நாளா ஓய்வெடுத்துக்கிட்டிருந்தது அந்தப் புத்தகம். சமீபத்தில்தான் தண்ணி தெளிச்சு விழிக்க வெச்சிருக்கேன்.

கவிதையோ, கதையோ, கட்டுரையோ, சிலரோட எழுத்து மட்டும் நமக்குப் பிடிப்பது ஏன்? ஆங்கிலத்தில், ‘strikes a chord in our heart’ அப்படிம்பாங்க. அந்த சிலரோட எழுத்தில் இருக்கிற ஏதோ ஒண்ணு, ஒரு நிகழ்வு, அல்லது ஒரு கருத்து, அல்லது ஒரு எண்ண ஓட்டம்,  இதில் ஏதாவது ஒண்ணு நம்ம அலைவரிசையோட இயல்பா ஒத்துப் போகும். உடனே நமக்கு அது ரொம்பப் பிடிச்சிரும்.

சமீபத்தில் கீதாஞ்சலி புத்தகத்தை மறுபடி எடுத்துப் புரட்டிப் பார்த்த போது ஏதோ புரியற மாதிரி இருந்தது. குறிப்பா ‘Flower’ என்கிற கவிதையை மனசுக்கு நெருக்கமா உணர்ந்தேன். உடனே அதைத் தமிழில் எழுதிப் பார்க்கணும்கிற விருப்பமும் ஏற்பட்டது. எழுதி, வல்லமையிலும் பிரசுரமானது. ஆனால் அதில் ஒரு சின்ன பிரச்சினை.

இணையத்தில் இருந்து எடுத்த கவிதையில் ஒரு இடத்தில் ‘It’ என்பதற்கு பதில் ‘I’ என்பதாக இருந்தது. அதானால் என் மொழியாக்கத்திலும், என்னையே ஒரு மலராகப் பாவித்து எழுதியிருந்தேன். வாசித்த ஒருவர் சுட்டிக் காட்டிய பிறகு மறுபடி பார்த்தால் ‘It’ என்பதே சரின்னு தெரிஞ்சது. அதனால இங்கே அதற்குத் தகுந்தாற்போல மாற்றி எழுதி இருக்கேன்…

உனக்கான மலர்

சின்னஞ் சிறு மலர் ஒன்று
இதழ்கள் விரித்துச் சிரிக்கிறது;
தாமதமின்றி உடனே நீ
பறித்துச் சூடிக் கொள்ளாயோ,
அது வாடி மண்ணில் வீழும் முன்னே?

உன் மாலை தன்னில் ஓர் மலராகும்
பேறு அதற்கிலை என்றாலும்
உன் விரல்களால் கொஞ்சம் தொட்டுப் பறித்து,
அந்த வலியைத் தந்தேனும்

அதற்குப் பெருமை சேர்த்திடுவாய்!
நாளிது ஓடி முடிந்திடும் முன்னே…
இம்மலருன்னைச் சேர்ந்திடும் காலம் கடந்திடும் முன்னே…

இந்த மலரின் நிறம் அப்படியொன்றும் ஆழமில்லை
இதன் மணமும் மனதை மயக்குவதாய் இல்லை
இருப்பினும்…
உன் சேவைக்கென இதை எடுத்துக் கொள்!
காலம் இருக்கையிலேயே பறித்துக் கொள்!

--கவிநயா

**

Original in English:

Flower

Rabindranath Tagore

Pluck this little flower and take it, delay not! I fear lest it
droop and drop into the dust.

It may not find a place in thy garland, but honour it with a touch of
pain from thy hand and pluck it. I fear lest the day end before I am
aware, and the time of offering go by.

Though its colour be not deep and its smell be faint, use this flower
in thy service and pluck it while there is time.

**

அன்புடன்

கவிநயா