உனக்காகத்தான் காத்திருந்தேன்!

எனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படியெல்லாம் நடக்க வேண்டும்?

இந்தக் கேள்வி எழாத மனிதர்கள் அபூர்வமாகத்தான் இருப்பார்கள். இன்பமோ, துன்பமோ, அவரவர் பாடு அவரவருக்கு. ‘தனக்கு வந்தால் தெரியும் தலைவலியும் காய்ச்சலும்’, என்று ஒரு பழமொழி கூட இருக்கிறது. தானே அனுபவித்தாலொழிய, தாளாத துன்பத்தின் நடுவில் இருக்கும் போது அதனுடைய வலி பிறருக்குப் புரிவதோ, புரிய வைப்பதோ கிட்டத்தட்ட அசாத்தியமானது. அது போல, அதை விட்டுத் தப்பி ஓடுவதும் முடியாத காரியம். அனுபவித்தாலொழிய, தீராது. ‘எனக்கு மட்டும் ஏன் அடுத்தடுத்து இத்தனை துன்பம் வருகிறது?’ என்று புலம்ப மட்டுமே முடியும்.

திரு. சுகிசிவம் அவர்கள் இதைப் பற்றிப் பேசும்போது ஒன்று சொன்னார், “என்னென்ன அனுபவிக்கிறாயோ, அனைத்துக்கும் காரணம் நீயேதான். உன்னுடன் ஒருவர் கோபம் கொண்டால், அந்தத் தொடர் சங்கிலியை நீயேதான் எப்போதோ தொடங்கி  வைத்தாய் என்று பொருள். அதை உணர்ந்து, பழியை இறைவன் மீதோ அல்லது பிறர் மீதோ போடாமல், நீயேதான் பொறுப்பெடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்” என்றார்; கீழே உள்ள  கதையையும் சொன்னார்:

ஒரு முறை புத்தரை ஒருவன் கன்னா பின்னாவென்று திட்டினானாம். புத்தரும் பதில் பேசாமல் அமைதியாக அத்தனையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாராம். திட்டி முடித்த பின், “இவ்வளவு திட்டினேனே, ஏதாவது பதிலுக்குச் சொல்ல வேண்டும் என்று உங்களுக்குத் தோன்றவே இல்லையா?” என்று கேட்டானாம்.

அதற்குப் பதிலாக புத்தர், “உனக்காகத் தானப்பா இத்தனை நாள் காத்துக் கொண்டிருந்தேன்”, என்றாராம்!

அந்த மனிதன் ஆச்சரியமாக, “என்ன சொல்லுகிறீர்கள்?” என்றதற்கு, “எப்போதோ ஒரு முறை உனக்கு என்னவோ செய்திருக்கிறேன். அந்தக் கோபம் உன் மனதில் இருந்திருக்கிறது. நீ அதை என் மேல் காண்பித்துச் சரி செய்யவில்லையென்றால், நான் அதற்காக இன்னும் எத்தனை காலம்   காத்திருக்க வேண்டியிருக்குமோ? இப்போது அந்தக் கணக்கு தீர்ந்து விட்டதே!” என்றாராம்.

எத்தனை அருமையான attitude பாருங்கள். பிறரின் கோபத்தையும் வருத்தத்தையும் சகித்துக் கொள்ள, அதே சமயம் நம் மன அமைதியையும் பாதுகாத்துக் கொள்ள, ஒரு அழகான வழி இது.

ஆன்மீகத்தில், இறைவனிடத்தில், பூரண நம்பிக்கை வைத்திருப்பவர்களின் நம்பிக்கை, நமது இன்ப துன்பம் அனைத்திற்கும் காரணம் நமது வினைப்பயனே, என்பது. அதே கருத்தைத்தான் சுகிசிவம் அவர்கள் கொஞ்சம் வேறு மாதிரி, சற்றுக் கடுமையாகச் சொல்கிறார்.

துன்பம் வருகையில், அமைதியையும் ஆறுதலையும் எப்படியெப்படியோ எங்கெங்கோ தேடி அலைகிறது, மனசு. “கழிய வேண்டிய எத்தனையோ கடன்களில் இன்னும் ஒன்று கழிந்து விட்டது”, என்று நினைத்துப் பாருங்கள்;  தானாக ஆறுதல் கிடைக்கும்.

“கண்ணீரில் கரைந்திடுமோ கர்ம வினை?”  ஆம், கரைந்து விடும் என்று நம்புவதே நமக்கு நல்லது.

எல்லோரும் நன்றாக இருக்க வேண்டும்!

அன்புடன்
கவிநயா