தோற்றம்

உள்ளுக்குள்ளே கொதித்துக்
குமிழியிட்டுக் கொண்டிருக்கிறது...

தகதகக்கும் தங்கக் குழம்பு
தளதளத்து ஆங்கரித்து
கூண்டுப் புலியாய்…
வெளியேற வழியின்றி –

நீரில் முழுகி மூச்சுத் திணறி
சுவாசத்திற்குத் தவிக்கும்
உயிரைப் போல்
தவித்துத் தத்தளித்து –

மதங் கொண்ட களிறாய்
கட்டுக் கடங்காமல்
கொந்தளித்துக் கனன்று –

பொறாமையில் புகையும்
மனிதர் போல்
அனல் காற்றை
பெருமூச்சாய் விட்ட வண்ணம் –

காட்டு வெள்ளமாய்ப்
பொங்கிப் பெருகி
தொட்டதையும் பட்டதையும்
பொசுக்கிச் சாம்பலாக்கும் நாளை
ஆவலுடன் எதிர்நோக்கிக் கொண்டு –

ஆயினும்
வெளிப் பார்வைக்கு என்னவோ
மிக அமைதியாகத்தான் தெரிகிறது
எரிமலை…


--கவிநயா